Διακοπές: Και τώρα πως επανέρχομαι;

 

Η επιστροφή από τις διακοπές συχνά ταυτίζεται με άρνηση. Άρνηση να επανέλθουμε στην εργασιακή μας πραγματικότητα, να επιφορτιστούμε με τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας και να συνδεθούμε εκ νέου με την ρουτίνα την οποία αφήσαμε πίσω με την έναρξη της άδειας μας. Η επιστροφή φαντάζει για πολλούς μαρτυρική. Θα προτιμούσαν – και όχι άδικα ίσως – να παραμείνουν στην παραλία, στο εξοχικό ή στο ξενοδοχείο, απολαμβάνοντας την χαλαρότητα και την ξεκούραση. Η ζωή μας όμως δεν είναι κατά βάση διακοπές ή διαλλείματα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως χρειάζεται να είναι και πίεση ή άγχος. Δεν πιστεύω πως υπάρχουν χρυσοί κανόνες για την ομαλή προσαρμογή μας στην πόλη μετά τις διακοπές, ούτε συμβουλές που να έχουν γενική ισχύ για όλους. Πιστεύω όμως ακράδαντα ότι η προσαρμογή είναι θέμα του τρόπου σκέψης μας και των επιλογών που κάνουμε κατά συνέπεια. Μοιράζομαι μαζί μας ιδέες που ίσως φανούν χρήσιμες για να καταστήσουν την επιστροφή σας ως και ευχάριστη!

 

Συνεχίστε τις ευχάριστες ενασχολήσεις

Οι διακοπές και η εργασιακή καθημερινότητα δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζονται ως ένα δίπολο: ή το ένα ή το άλλο. Επίσης δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζουμε τις διακοπές με την ευχαρίστηση και την ρουτίνα με την ανία και την κούραση. Η επιστροφή επομένως στην εργασία και στην πόλη μπορεί να έχουν και ένα θετικό πρόσημο, αν βέβαια αποφασίσουμε να το βάλουμε εμείς. Έχουμε συχνά την επιλογή να συνεχίσουμε να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν ακόμα και αν η άδεια μας έχει τελειώσει και η καθημερινότητα μας αποκαθίσταται σιγά σιγά. Το ερώτημα που χρειάζεται να απαντήσουμε είναι «Τι με βοηθάει να χαλαρώσω και να νιώσω όμορφα;» Ημερήσιες αποδράσεις; Έξοδοι με φίλους; Θερινό σινεμά; Βραδιές στο μπαλκόνι; Ανάγνωση βιβλίων; Περπάτημα στην εξοχή; Αν συνειδητοποιήσουμε τι είναι αυτά που λαχταρούμε, είναι επιλογή μας αν θα γκρινιάζουμε για το εργασιακό οχτάωρο, το διάβασμα της εξεταστικής ή όποια άλλη υποχρέωση μας δεσμεύει στην πόλη ή αν θα δρομολογήσουμε και όλα αυτά που ταξιδεύουν το μυαλό μας και ξεκουράζουν την ψυχή μας.

 

Οργανώστε ό,τι αφήσατε στο έλεος του

Μια χρήσιμη, για άλλους βαρετή και για άλλους ευχάριστη ενασχόληση είναι η οργάνωση δράσεων ή πραγμάτων που έχουμε πιθανώς αφήσει…για μετά τις διακοπές. Ξέρω ότι για πολλούς ανθρώπους αυτό φαντάζει ανιαρό σε βαθμό απελπισίας. Και για τον λόγο αυτό προτιμούν να το αναβάλλουν όσο παίρνει. Ο Σεπτέμβριος είναι ένα μήνας που μοιάζει με την αρχή του χρόνου. Υποψιάζομαι πως αυτό έχει να κάνει με την έναρξη τα σχολικής χρονιάς που έχει σημαδέψει ανεπανόρθωτα τα παιδικά μας χρόνια, γεμίζοντας τα με ανάμεικτα συναισθήματα. Είναι σαν να ξεκινάμε κάτι από την αρχή. Είναι μια αφορμή να βάλουμε σε μια τάξη τα πράγματα και να συνεχίσουμε. Οργανώστε το σπίτι σας, πετάξτε ή δωρίστε ότι δεν χρειάζεστε. Κάντε το ξεκίνημα αυτό πιο ανάλαφρο. Οργανώστε και δρομολογήστε εκκρεμότητες, είτε εργασιακές είτε οικιακές. Διεκπεραιώστε επισκέψεις, τακτοποιήστε λογαριασμούς, προμηθευτείτε ότι σας λείπει. Με λίγα λόγια βάλτε τα όλα σε τάξη. Η αίσθηση της ολοκλήρωσης πραγμάτων που βάλτωναν κάτω από την ομπρέλα της αναβλητικότητας μπορεί και είναι ανακουφιστική.  

 

Δείτε και τη φωτεινή πλευρά του φεγγαριού

Συχνά η εστίαση στα θετικά, παρερμηνεύεται ως «χρύσωμα χαπιού». Είμαστε τόσο απόλυτα πεπεισμένοι για την αρνητικότητα μιας κατάστασης που συγχέουμε την πραγματικότητα με την ερμηνευτική οπτική μας. Η αρνητικότητα είναι ερμηνευτική οπτική. Η θετικότητα είναι ερμηνευτική οπτική επίσης. Γιατί εστιάζουμε στο ότι επιστρέψαμε από διακοπές και όχι στο γεγονός ότι είχαμε την οικονομική δυνατότητα, την ευκαιρία και τη θέληση και πήγαμε τελικά διακοπές; Γιατί εστιάζουμε στις δυσκολίες της εργασίας μας και όχι στο γεγονός ότι έχουμε μια εργασία από την οποία μπορούμε και πληρώνουμε τις διακοπές μας καθώς και τις άλλες υποχρεώσεις μας; Γιατί γκρινιάζουμε για το δύσκολο πρωινό της Δευτέρας και δεν δημιουργούμε ένα αξέχαστο απόγευμα Κυριακής; Οι απαντήσεις αφορούν στο καθένα προσωπικά. Μήπως θα μας βοηθούσε να τις αναζητήσουμε;

 

Δείτε το δάσος και όχι το δέντρο

Το πρόβλημα τελικά ίσως να μην είναι η επιστροφή από το διάλλειμα αλλά το μάθημα αυτό καθ’ αυτό. Κανονικά, αν έχουμε οργανώσει μια ζωή γύρω από τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, με τις όποιες δυσκολίες μπορεί να αντιμετωπίζουμε, δεν πρέπει να είναι πρόβλημα η επιστροφή σε αυτήν. Την διαλέξαμε άλλωστε. Αν όμως η καθημερινότητα μας είναι προϊόν αμέτρητων συμβιβασμών, έλλειψης πρωτοβουλίας και άγνοιας των επιθυμιών μας τότε μας δυσκολεύει ανεξαρτήτως ύπαρξης διακοπών. Στην περίπτωση αυτή χρειάζεται να δούμε με θάρρος και ειλικρίνεια τι επιτρέπουμε και για ποιους λόγους να δυσλειτουργεί τόσο ριζικά. Τι δεν τολμάμε ή φοβόμαστε να αλλάξουμε με αποτέλεσμα να διαιωνίζουμε μια δυστυχία. Μήπως τελικά η δυσβάσταχτη αίσθηση της επιστροφής δεν είναι θέμα δικής μας εσφαλμένης εστίασης αλλά ένας ελέφαντας στο δωμάτιο που είναι αδύνατο να αγνοούμε; 

Πηγή 1^ης δημοσίευσης: Psychology - H Πύλη Ψυχολογίας