Επικριτικέ μου Εαυτέ...

 

Επικριτικέ μου Εαυτέ, 

Σου γράφω για να σου εκφράσω την αγανάκτηση μου για όσα μου έλεγες όλα αυτά τα χρόνια. Ήσουνα δίπλα μου πάντα, αυτό είναι αλήθεια. Όχι για να με στηρίζεις όμως, ούτε για να με ενθαρρύνεις. Ούτε καν για να με βοηθάς να γίνομαι καλύτερος, όπως με έκανες να πιστεύω. Επέκρινες το κάθε τι που έκανα. Έβρισκες λάθη παντού. Δεν σου ήμουν ποτέ αρκετός. Πάντα κάτι θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερα. Δεν ήσουν ποτέ ικανοποιημένος, δεν με επιβράβευσες ποτέ. Ήσουν δίπλα μου πάντα, αυτό είναι αλήθεια. Μόνο για να κάνεις την ζωή μου πιο δύσκολη. Να δηλητηριάζεις τις όμορφες στιγμές μου και να μουτζουρώνεις τις ευχάριστες σκέψεις μου.

Επικριτικέ μου Εαυτέ, ξέρεις κάτι; Αποφάσισα πως δεν σε χρειάζομαι πλέον. Δεν σε θέλω. Δεν μου κάνεις καλό. Αφού δεν σου είμαι αρκετός, παράτα με. Χρειάζομαι έναν εαυτό που να με ενθαρρύνει να πάω παρακάτω. Να βλέπει το μόχθο μου και να τον αναγνωρίζει. Να ακούει τον πόνο μου και να τον απαλύνει. Να βλέπει τα λάθη μου και να τα συγχωρεί. Χρειάζομαι έναν εαυτό να μου δείχνει τον δρόμο να γίνομαι καλύτερος και όχι να μου κουνάει επιδεικτικά το δάχτυλο για τις αδυναμίες μου. Θέλω έναν εαυτό να πιστεύει σε μένα ακόμα και αν δεν τα καταφέρνω πάντα. Χρειάζομαι έναν σύμμαχο και όχι έναν μόνιμο εχθρό.

Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν οι δρόμοι μας χωρίζουν. Ξέρω ότι θα προσπαθείς να εισβάλεις στη σκέψη μου ξανά. Να διεκδικήσεις πίσω τη θέση που είχες τόσα χρόνια στη ζωή μου. Ξέρω πως δεν μπορώ να σε ξεφορτωθώ τόσο εύκολα ούτε τόσο γρήγορα γιατί εγώ σου έδωσα τη δύναμη να καθορίζεις τη ζωή μου. Σε έκανα δυνατό με το να σε πιστεύω. Έκανα όμως αδύναμο τον εαυτό μου και αυτό δεν θα το επιτρέψω πλέον.

 

Για να μην μακρυγορώ άλλο λοιπόν, Επικριτικέ μου εαυτέ….Απολύεσαι

 

 

Με αγάπη,

Ο Υγιής Ενήλικας Εαυτός μου!